Dat hebben mijn schoonouders even gedacht. Intelligent, succesvol, gevoel voor humor en ach ja, ze deed een beetje aan topsport. Maar dat is maar een fase toch? Iets socialer wordt ze vast wel als ze gestopt is. Helaas……het liep anders, mevrouw werd coach. Dus in plaats van gezellig meedoen op alle familiefeestjes, schittert ze elk jaar door afwezigheid op de traditionele Spoekendag. Zo’n familiedag waarop je gaat boerengolven, in een huifkar plaats neemt of op forellen gaat vissen. Elke keer heeft ze wel weer een nieuw excuus. Dan moet er weer getraind worden richting een belangrijk evenement. Of anders loopt er altijd wel een atleet van haar ergens een wedstrijd waar ze absoluut naar toe moet. En rond Sinterklaas plant ze steevast een EK cross in. En met de kerst zit mevrouw bij voorkeur in het buitenland. Geen gedoe, wel zo makkelijk!
Miskoop
Vraag het mijn echtgenoot en hij moet beamen dat hij eigenlijk de miskoop van de eeuw heeft gedaan. Hij dacht ruim 25 jaar geleden een leuke atlete die ook nog fysio was aan de haak te hebben geslagen. Dat laatste was een mooie bijvangst want zelf was en is hij een fanatieke sporter. Maar hij wacht nog altijd op z’n eerste massage. En een beetje trainingsadvies zit er ook al niet in. Dus is steevast zijn vraag: “wat doen je atleten voor een training vandaag?” En dat vertaalt hij dan naar een fietsprogramma. En dat blijkt nog behoorlijk goed te werken ook. Dat is dan ook het enige positieve aan het samenleven met een coach. Je krijgt nog een klein beetje iets mee van trainingsleer. Andere gespreksstof heeft ze immers niet. Voor de rest is het sappelen. Je hangt er maar bij als partner.
Huishouden
De droomvrouw van welleer is volledig afgekeurd voor het huishouden. Het is eigenlijk een ramp om in huis te hebben. Zo gestructureerd qua trainingsschema’s en jaarplannen, maar een verschrikkelijke chaoot als het om huiselijke beslommeringen gaat. Altijd is ze van alles kwijt, zelfs de tijd. En wie krijgt de schuld? Hij die alles opruimt. Nou moe! En zij doet natuurlijk niks. Behalve heel veel troep maken. Vooral als ze iets kwijt is. Dan wordt alles in paniek (want mevrouw is natuurlijk weer te laat doordat ze met haar hoofd ergens anders zat) overhoop gehaald. En dan blijkt het uiteindelijk gewoon al in haar tas te zitten. Je zou er toch eens een systeem op na houden!
Multitasken
Ze beheerst wel de gave om 2 dingen tegelijk te kunnen doen. Althans dat lijkt zo. Als ze schema’s aan het maken is krijg je bijvoorbeeld netjes antwoord. Al gebeurt dat een beetje op de automatische piloot en moet je weinig diepgang verwachten. Een simpele vraag als “zet jij straks de vaatwasser aan” wordt keurig met ja beantwoord. Maar de volgende dag kan jij wel mooi met de hand een havermoutbakje afwassen omdat die hele vaatwasser…….juist ja!
Wedstrijdfase
En dan hebben we het nog niet over de wedstrijdfase. Dan leeft mevrouw helemaal in een bubbel. Een normale conversatie is dan niet meer mogelijk want het hele hoofd zit al vol met periodisering, tactieken en ander trainingstechnisch gedoe. Probeer je dan een normaal gesprek op te starten, dan komt er alleen maar wat gemompel uit. Je weet dat ze eigenlijk niet luistert. Na 2 zinnen ben je haar al kwijt.
Pijntje
O wee als er een sporter niet helemaal lekker draait of ergens een pijntje aan de kleine teen heeft. Dan gaat ze ’s nachts nog lopen spoken en is het gedaan met je nachtrust. Want een coach is ze 24/7. En vooral ’s nachts krijgt ze dan opeens briljante ideeën en oplossingen in het hoofd. Die sporters gaan voor alles. Die krijgen alle zorg. Maar van al het zorgzame blijft bijna niks over als je als partner opeens iets hebt. Bots je met je racefiets op een overstekend wild zwijn (ja echt waar) en zit je met 2 polsen in het gips, dan word je geacht na een paar dagen al weer volledig zelfredzaam te zijn. Want die arme atleetjes kunnen geen dag zonder hun coach.
Rust en orde
Dan kan ze maar net zo goed het huis uit zijn. Dan heb je er tenminste geen last van. Gelukkig gaat ze een aantal maanden per jaar op stage. En daarnaast is ze ook altijd wel een paar weken weg voor een toernooitje. Dat is de fase waarin het huis echt helemaal blinkt en aan kant is. Dan heerst er rust en orde.
